Blog – Bijzondere “Beagle” boottrip in Darwins Animal Planet – Galápagoseilanden
Als gevolg van vulkaanuitbarstingen miljoenen jaren geleden is vanuit de diepte van de zee de fascinerende archipel van de Galápagos ontstaan in de Grote Oceaan. De eilanden groep ligt zo’n 1000 kilometer van de kust van Ecuador. Er zijn 13 grote eilanden, 6 kleine eilanden en 107 rotsformaties, die in de toekomst zeker nog zullen uitbreiden door de vulkanische activiteit als gevolg van de schuivende Cocos- en Nazcaplaat.
De H.M. Beagle, met Charles Darwin aan boord, arriveerde in het jaar 1835. Charles ontdekte het unieke ecosysteem en grote biodiversiteit van de Galapagoseilanden. Hij schreef “Theory of the Evolution of Species” aan de hand van zijn observaties die hij toen deed.
Wij beginnen op Santa Cruz met een bezoek aan het Charles Darwin Station waar de reuzenschildpadden druk, maar langzaam, even voordoen hoe je de evolutietheorie levendig houdt. Lonesome George (de laatste reuzenschildpad van zijn soort van het eiland San Cristobal en inmiddels helaas overleden) zit sip in een hoekje, terwijl zijn soortgenoten van de andere eilanden met een hoop gekreun en gekletter van de schilden tegen elkaar met familieuitbreiding bezig zijn.
&Met onze eigen surrogaat “Beagle” boot, zoveel jaar na dato, kiezen we het ruime sop om de evolutietheorie met eigen ogen te aanschouwen, de verschillende eilanden te ontdekken en de net ff anders geëvolueerde eilandbewoners te bewonderen.
Het wemelt van de knalrode ‘Sally lightfoot’-krabben die goed opvallen op de zwarte lava rotsen. De gekke naam hebben ze te danken aan een beroemde nachtclubdanseres uit de Cariben, waarvan wat eigenschappen bleken overeen te komen, volgens de zeebonken die Kaap Hoorn gerond hebben; lonkende ogen die met je flirten, grijpgrage klauwen, uitdagende zijwaartse bewegingen en felle kleuren.
Ook zou het mij niet verbazen dat de zeelui in vroegere tijden de zeeleguanen als draken beschrijven. Ze spugen dan wel geen vuur, maar zout…..overal op je slippers als je dichtbij staat. Het overtollige zout niezen de dieren in een witte snotkwak naar buiten. Het zout krijgen ze binnen met het eten van zeewier en algen in de zee. Buiten het vuur om hebben ze alle uiterlijke kenmerken van een draak, alleen dan in miniuitvoering. Schubben, doorns op hun rug en zeker niet moeders mooiste. Het wemelt dus van de waterdraken op de verschillende eilanden afgewisseld met de landdraken; landleguanen die verschillen per eiland in kleur, vorm en grootte.
Op South Plaza heeft de landleguaan zichzelf een trucje eigen gemaakt. Cactus klauteren is niet hun favorieten sport, maar hoe krijg je dan de sappige bladeren en bloemen uit de cactus. Met een stokje porren ze lekkernijen uit de cactus zonder zelf in een speldenkussen te veranderen.
Van boord gaan op een strandje is op sommige eilanden een hele onderneming tussen alle zonnende ‘beach babes’. De zeeleeuwenkolonie is in diepe rust en geniet lekker van de namiddagzon na een visochtendje. De jongste telg van de familie is, nadat hij zijn vette melk op had, nieuwsgierig een kijkje komen nemen.
Het bijzondere op de Galapagoseilanden is dat de dieren geen vijanden hebben en mits je je gepast gedraagt ze totaal niet bang zijn voor mensen. Ook snorkelen met mijn nieuwe vriendjes is een feest. We spelen flippertikkertje en bellenblazertje. Ik snorkel me een slag in de rondte terwijl de zeeleeuwen wendbaar om mij heen dartelen. Als afscheid krijg ik een dikke vette zeeleeuwkus op het raampje van mijn duikbril.
In de nacht koersen we naar het volgende eiland. Helemaal fijn! Zo houd je veel tijd over om overdag optimaal op verkenning te gaan. We dommelen lekker in slaap op het wiegen van de golven. Met uitzondering van een avond als golfslag te heftig is. De prullenbak danst een ballade door de badkamer en wij doen het pentagram van Da Vinci na in bed, en met armen en benen uitgespreid, proberen we niet uit bed te rollen.
Het paar- en broedseizoen van de verschillende vogelsoorten loopt hier een beetje door elkaar. De ‘Blue Footed Booby’/ blauwvoetgent is druk bezig met de uitvoering van “So you can think you can dance” dansje. Hij roffelt met zijn blauwe voetjes op de grond, spreid zijn vleugels om indruk te maken, showt zijn ‘coole moves’ en fluit er ook nog een ‘look at me’ wijsje bij. Het vrouwelijke publiek is razend enthousiast en bekijkt zijn nieuwste show vol bewondering.
De meeste Nazca Boobies hebben hun liefje al gevonden en zijn in groten getale aan het broeden. Zij hebben hun naam te danken aan de Nazca indianen die ook zo’n zwarte streep op hun gezicht hadden. Daarnaast hebben de meeste Red Footed Boobies op Genovesa al een krijsende pluizenbolletje in het nest zitten, die voortdurend om visjes bedelt!
Española is de zomerthuisbasis van de unieke Galapagosalbatrossen. Soms komt er één met een ‘fly by’ langscheren om de landingsbaan te inspecteren. In de winter zweven ze eindeloos boven de oceaan met grote spanwijdte van 3,5 tot 4 meter. Niet echt ideaal voor een zachte landing op een winderig eiland. Ofwel de één na de ander stuitert over de oneffen landingsbaan en komt met zijn snavel in het stof tot stilstand, na een visuitje op zee. De veren worden opgevouwen en recht gestreken voor ze naar het nest waggelen om hun partner, die op het ei zit, af te wisselen.
Ook de meeste fregatvogels zijn erg druk met het aanslepen van verse visjes voor hun kleine chickies/ soort van Pino ‘look alikes’. Gelukkig voor ons waren een paar vrijgezellen mannetjes te laat, zij doen nog hun uiterste best om met hun verleidelijke rode ballonnen één van de vrouwtjes te verleiden, wat een prachtige doedelzakshow oplevert.
Ook de onderwaterwereld heeft veel te bieden. Zeeschildpadden die rustig langs zwemmen, enthousiaste zeeleeuwen, duikende zeeleguanen, verschillende soorten roggen en pinguïns. Een vrolijke pinguïn gaat helemaal uit zijn dak omdat hij het rode knopje van mijn onderwatercamera als mega garnaal ziet en hem er vanaf probeert te rukken, tot een vele malen toe. Ik moet zo lachen dat ik me verslik tijdens het snorkelen….
Vooral duiken bij Gordon Rocks is waanzinnig door de grote scholen hamerhaaien die hier rondcirkelen. Dit was toch wel bijzonder spannend en zelfs in de koude troebele Humboldtstroom uit Antarctica heb je het stikheet van de adrenaline die door je lichaam giert.
Deze ervaring deed onze wildlifespotter Kieke op de Galapagoseilanden. Wil jij zelf ook de Galápagosarchipel ontdekken? Dan zijn dit de perfecte reizen voor jou: Galápagos: Biodiversiteit in de voetsporen van Darwin of Galápagos Avontuur.