Blog – Reizen in Afrika ten tijde van corona
Ook al is het reisadvies van onze overheid oranje (alleen noodzakelijk reizen) dat neemt niet weg dat veel landen buiten Europa hun grenzen wel voor ons hebben opengesteld. Het coronabeleid is helemaal op orde en de lokale mensen snakken naar de inkomsten die wij hen brengen. Ook onze lodges lokken met de meest fantastische aanbiedingen en als officiële wildlife spotter van All for Nature Travel moet je toch ook persoonlijk hebben ervaren hoe het is om daar te reizen voordat je andere mensen adviseert. En zeg nu zelf, wie wil er niet van de gelegenheid gebruik maken om de migratie en river crossing van duizenden wildebeesten en zebra’s mee te maken…….
De migratie vindt op dit moment plaats in het noorden van de Serengeti, Tanzania. Een heuse river crossing, dat is mij al een paar keer net niet gelukt. Wel heb ik uren staan wachten voor een rivier met duizenden wildebeesten/gnoes, die zich steeds op het laatste moment bedachten en de crossing nog even uitstelden tot na een naderende regenbui. Dus nu een nieuwe poging. Het blijft wildlife….
Ik ben me bewust van de risico’s tijdens het reizen in coronatijd, vandaar ook een aantal overwegingen. Een extra goede voorbereiding in deze tijd is wel een vereiste. Ongeveer de hele wereld is code oranje, dus wat nu … Is de wereld buiten Europa per definitie een groter risico? Volgens mij niet. Het risico is wel afhankelijk van het land, de medische zorg, de maatregelen die zijn genomen, de plek waar je verblijft en wat je wilt gaan doen. Ik heb eerst eens even met reisverzekering en de ziektekostenverzekering gebeld. Wat zijn voor mij de consequenties en mogelijkheden van reizen naar landen met een code oranje, want dat was nogal onduidelijk. Ben ik verzekerd voor andere zaken als COVID-19 en ben ik ook verzekerd indien ik in het buitenland ziek word aan de COVID-19 en hoe zit het met repatriëren? Via AMREF flying doctors wordt ik in ieder geval altijd terug naar de hoofdstad gebracht. Ik ben nog jong en vond dat ik het risico kon nemen.
Ik vond het persoonlijk jammer dat Tanzania i.t.t. bijv. Kenia geen negatieve Corona/PCR test verplicht stelt bij binnenkomst. Niet dat je daarmee alles uitsluit, want het blijft een momentopname, maar je moet er niet aan denken dat jij degene bent die het virus mee het land in neemt. Gebruik je verstand en wees verantwoordelijk voor je medemens en het land waar je te gast bent. Voordat je op pad gaat, als je op reis bent, maar ook bij terugkomst.
De eerste bestemming Schiphol is leeg en rustig. Je moet een officiële gezondheidsverklaring bij je hebben om Schiphol te betreden en zodra je binnenkomt ben je verplicht om een mondkapje te dragen. Niet heel relaxt, maar ook geen ramp. Zorg gewoon dat je geen knoflook eet de dag van te voren. Let wel op, met een sjaal of buff word je geweigerd in het vliegtuig.
Om de zoveel meter zijn er stickers op de grond geplakt als reminder dat je anderhalve meter afstand moet houden.
Het inchecken gaat hetzelfde als altijd, alleen hangt er plastic tussen jou en de baliemedewerker en moet je net iets harder praten om je door je mondkapje verstaanbaar te maken. Ook bij de douane is er scheidingsplastic, maar moet je even je mondmasker af doen, lief lachen om te checken of jij het bent. Bedenk wel dat je paspoort dus door meerdere mensen wordt aangeraakt. Daarna een dettoldoekje langs de kaft halen is best een goed idee.
Ik heb er bewust voor gekozen om met onze eigen KLM te vliegen. Misschien niet altijd de goedkoopste, maar mocht er wat aan de hand zijn, hun thuisbasis is onze thuisbasis en er gelden de Nederlandse coronaregels. Ik vind het ook belangrijk om rechtstreeks te vliegen, geen gecombineerde vluchten met andere maatschappijen. KLM ging de week voor mijn vertrek weer vliegen op Kilimanjaro airport. Een relatief klein vliegveld met het formaat van een station en dus geen grote internationale luchthaven en maar weinig mensen. Nou dat is dan 1+1 = 3.
Aan boord waren vooral mensen die terug gingen naar hun werk/thuisbasis Tanzania. Mensen die werken voor NGO’s, ambassades en andere collega’s uit de reissector. Het vliegtuig op de heenweg is maar voor de helft bezet en op de terugweg voor een kwart, maar ik heb gehoord dat vluchten ook vol kunnen zijn. Tevens is het verplicht dat je een mondkapje op hebt gedurende de vlucht, m.u.v. de maaltijden. Het KLM personeel spreekt de mensen daar ook op aan. Daarnaast is de luchtvaart bekend om hun optimale ventilatiesystemen en hun filters waarvan ze zelf aangeven dat daarmee 99,99 procent van de virussen en bacteriën opvangen wordt. Dit zou dan dus veiliger moeten zijn dan een avondje in een minder geventileerd restaurant in Nederland.
Misschien is het meest spannende stukje van de hele reis, de rij bij het boarden en uitstappen van het vliegtuig. Dan sta je vrij dicht achter elkaar en anderhalve meter uit elkaar wordt lastig. Maar bedenk wel dat iedereen een mondkapje op heeft. Eerlijk gezegd vind ik de rij in de supermarkt bij de kassa zonder mondkapje spannender…..
Voordat we de airport op Kilimanjaro in mochten, moesten we onze handen desinfecteren, de temperatuur werd gemeten en de mondkapjes bleven verplicht op. Tevens moesten we naast het immigratieformulier een soort van gezondheidsverklaring invullen. Ook hier zijn overal voetstappen op de grond, die aangeven hoeveel afstand je moet houden van je voorganger. Bij de douane scannen ze je vingerafdrukken. Dus een glazen plaatje waar je je hand op moet leggen, met direct daarnaast een contactloze handsanitizer. Op de airport zijn ook bij alle stoelen de 1,5 meter regel toegepast. Ze hebben steeds een stoel weggehaald tussen 2 stoelen in. Zodat je altijd afstand hebt tot elkaar tijdens het wachten.
Ik heb nog een binnenlandse vlucht van een uurtje naar Serengeti. Bij de binnenlandse vlucht hoeven we niet verplicht een mondkapje op, maar uiteraard doe ik dat wel. Dit zijn toch de vluchten met een kleine ruimte en met andere mensen en nationaliteiten. Better safe than sorry.
In Tanzania lijkt COVID-19 ver weg. De Tanzaniaanse overheid publiceert geen gegevens van besmettingen in hun land. Dan maar kijken naar de buurlanden die wel hun gegevens publiceren. Zij hebben wel COVID-19, maar het loopt nergens dramatisch op. Van alle mensen die wij in Tanzania spreken kent niemand iemand die symptomen van COVID-19 heeft gehad. Op zich ook niet zo raar. Hun gemiddelde levensverwachting ligt een stuk lager dan de corona risicogroep. Ook qua risicofactoren als obesitas en bepaalde chronische ziekten lijkt dat meer te passen bij de westerse wereld dan bij de Afrikaanse bevolking. Daarnaast speelt hun leven zich grotendeels in de buitenlucht af. Wat de werkelijke verklaring is van het lage aantal besmettingen in Afrika wordt op dit moment nog onderzocht. Voor de Tanzanianen zijn de tropische ziekten als malaria en TBC nog veel grotere bedreigingen.
Voor Tanzania is het veel beter dat er weer toeristen komen. Zij hebben geen landelijke steunpakketten van de overheid. Veel mensen zijn daar afhankelijk van het toerisme. Hun collaterale schade van COVID-19 in armoede, honger, beperktere toegang tot medische zorg en geen scholing is enorm. Dit alles heeft ook enorme gevolgen voor het wildlife, aangezien het stropen door dit alles weer verder toeneemt. Als we onderweg zijn wordt er enthousiast naar ons gezwaaid, er wordt geklapt, opgestoken duimen en veel thank you’s naar ons hoofd geslingerd. De mensen zijn ontzettend blij dat er zo nu en dan weer toeristen komen. Voor hen betekent dat letterlijk brood op de plank.
Ik heb een privéjeep met chauffeur voor de safari’s. Hij is niet verkouden en ik ook niet en in goed overleg besluiten wij dat we allebei in een open jeep op voldoende afstand van elkaar geen mondkapje dragen. Mocht één van ons toch symptomen krijgen, dan geven we het aan. Altijd fijner om het stof tussen je kiezen te voelen kraken als je over de savanne stuitert, dat is pas echt op safari zijn. Ook als je geen privésafari doet, zijn de ‘game drive’ auto’s vanwege corona maar voor maximaal 50% bezet.
Onze luxe Sayari lodge is van dezelfde aanbieder als van de reizen Parels van de Serengeti en Ruwe Diamanten van het Zuiden. Hij ligt op een prachtige plek vlakbij de Mararivier. Het is warm genoeg en alles speelt zich buiten af. Het personeel draagt vrolijk gekleurde mondkapjes met Afrikaanse printjes, als ze bij ons in de buurt zijn of eten serveren. Als we terugkomen van safari, staan ze i.p.v. met het natte handdoekje om je te ontdoen van stof, klaar met de handsanitizer voor je naar het restaurant of je tent gaat.
Hun COVID protocol voldoet aan de hoogste veiligheidsstandaards van de WHO en dat is dan ook de reden dat ik besloot hierheen te gaan. De staf wordt iedere dag op gezondheid gecontroleerd en ze hebben een PCR test gehad, of zijn twee weken in quarantaine geweest, voordat ze beginnen met hun werk. Bij gezondheidsklachten ben je verplicht om op je kamer te blijven en wordt er in overleg met de parkarts een PCR test gedaan. Als je positief bent wordt er gehandeld volgens de nationale richtlijnen in overleg met het Nederlandse of Belgische Consulaat. AMREF Flying Doctors repatrieert ook bij COVID. Er zijn ook Afrikaanse landen waar bijv. een aparte isolatiekamer/tent verplicht is of maar 30-40% bezetting is toegestaan om zeker te zijn dat de kamer twee dagen leeg heeft gestaan voordat jij er je intrek neemt.
Bij ons in de lodge zijn er maar 3 van de 15 tenten bezet. Tijdens de maaltijden zitten we buiten en staan de tafeltjes verantwoord uit elkaar. Helaas staan de meeste jeeps al 6 maanden netjes geparkeerd op dezelfde plek.
Ik ben 2,5 jaar tourleader in Afrika geweest en het is normaalgesproken een drukte van jewelste op de savanne met jeeps en toeristen, die op safari zijn. Op dit moment zijn ze amper te bekennen. Mocht er een luipaard of leeuw gespot worden, dan ontstaat er normaal al snel een file omdat de gidsen elkaar op de hoogte houden over de radio. Het is dan onrustig omdat de jeeps allemaal op zoek zijn naar het beste plekje en een goede glimp van een grote kat. Dit heeft helaas vaak tot gevolg dat je ze maar even kan bewonderen voordat ze weer gaan schuilen in het hoge gras, dikke bosjes of tussen de rotsen. Doordat wij maar met 2 jeeps waren, en op grote afstand stonden, konden we mama luipaard zien die op stap was met haar 2 kleine boefjes. Een uur lang mochten we haar bewonderen, terwijl ze van de rotsen naar de rivier slenterden en de kids vrolijk speelden in het gras. Heerlijk!
En als de gnoes in Noord-Serengeti met de regen meetrekken en de Mararivier oversteken is het zo mogelijk nog drukker. Het is een wildlife spektakel en een bucket list item waar veel toeristen hun zinnen op gezet hebben. Normaal staan er dan ook tussen de 70 -100 safari jeeps aan de rivier in afwachting of er een crossing gaat plaatsvinden. Te bizar en echt niet leuk meer. Dit jaar zijn we in het gezelschap van 2 jeeps bij onze eerste crossing….. We kunnen zelfs nog even de jeep verplaatsen zodat we nog wat mooie plaatjes vanuit een ander perspectief kunnen schieten. Iets wat anders ondenkbaar zou zijn?! In de 5 dagen dat wij daar waren hebben wij 4 fantastische crossings gezien, van duizenden gnoes, die het hoge water trotseerden. Dit had ik niet durven hopen…
Bij terugkomst op Schiphol is het wederom bizar rustig. Als we het vliegtuig via de sluis verlaten staat de marechaussee extra paspoorten te controleren. Fijn zo’n Nederlands paspoort. Ze vragen waar je bent geweest, hoe lang je weg bent geweest en wat je eindbestemming is. Daarna gaat alles vliegensvlug. Geen koffer en tassen memorie bij de bagageband, want er liggen er maar een stuk of 20 op. Inmiddels is er geen corona teststraat meer en ga ik gewoon richting huis. Degene die beslist dat ik twee weken in thuisquarantaine ga, dat ben ik zelf. En dat doe ik ook zeker!
Tips voor je vlucht:
– Neem genoeg mondkapjes mee en verwissel ze om de 3-4 uur tijdens je vlucht
– Stop een klein flesje handsanitizer in je broekzak (nadat je door de douane bent gekomen i.v.m. de vloeistoffen)
– KLM stelt verplicht dat je papieren zakdoeken bij je hebt
– Neem zelf lekker belegde broodjes mee, de service aan board is door de coronaregels een stuk beperkter. Je krijgt een soort van plastic zak met verpakt eten. Best prima, maar een vers broodje heeft dan mijn voorkeur.
Deze ervaring deed onze wildlifespotter Kieke eind september 2020 op in Tanzania. Zelf ook de migratie in alle glorie bijwonen? Kijk dan bij deze reizen:
Tanzania: Parels van de Serengeti
Kenia: Migratie in de Masai Mara
PS: Tanzania is niet het eerste land in Afrika dat wij aan onze reizigers zouden adviseren in de volgende fase. Kenia, Rwanda, Zuid-Afrika en Namibië zijn ook open en hebben hun coronabeleid en de medische voorzieningen nog beter op orde. Als u zelf wilt reizen moet u helaas nog even wachten tot de overheid het reisadvies weer op geel heeft gezet, maar wij adviseren u graag. In de volgende nieuwsbrief komen wij uitgebreid terug op de reisverzekeringen die nodig zijn.
